Φλώρινα...Το στολίδι της Μακεδονίας
Η είσοδος στην πόλη σε προδιαθέτει για την απλότητά της. Όλα τα σπίτια έχουν κεραμοσκεπές, διατηρώντας έτσι το χαρακτήρα της περιοχής και δένοντας πολύ όμορφα με το γύρω φυσικό τοπίο. Λένε ότι η Φλώρινα είναι ωραία όλες τις εποχές. Εμείς την επισκευτήκαμε λίγο πριν μας αποχαιρετήσει η ξελογιάστρα άνοιξη τότε που η φύση οργιάζει.
Η Φλώρινα είναι μια πανέμορφη πόλη, την οποία διαπερνά ο ποταμός Σακουλέβας.
Όπου κι αν σταθείς στην πόλη νομίζεις ότι ακούς τα νερά του. Ο πολεοδομικός ιστός είναι χτισμένος και από τις δύο όχθες του Σακουλέβα, με τη μεγαλύτερη όμως ανάπτυξη προς την αριστερή όχθη του ποταμού όπως τρέχουν τα νερά του.
Δεν νομίζουμε οι κάτοικοι ξεπερνούν τους 18.000 σε αυτή την ήσυχη μικρή επαρχιακή πόλη. Ενώ νομίζεις, λόγω του λόφου του Αγίου Παντελεήμονα, ότι η πόλη σε «πλακώνει», αντιθέτως, περιδιαβαίνοντας τις πρώτες στιγμές τα σοκάκια της και τους μικρούς της δρόμους, νιώσαμε τόσο οικεία, λες και είχαμε ξανάρθει.
Μπορείτε να κάνετε βόλτα στο πλακόστρωτο δίπλα στο ποτάμι θαυμάζοντας τα πανέμορφα αρχοντικά και να φάτε ή να πιείτε καφέ (ή τσιπουράκι αν το σηκώνει η παρέα και ο μετέπειτα δρόμος!). Μπορείτε επίσης να επισκεφτείτε το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Λαογραφικό Μουσείο και την Πινακοθήκη Φλωρινιωτών Καλλιτεχνών. Στο νέο Πάρκο της Φλώρινας, υπάρχει καφέ-εστιατόριο δίπλα σε παιδική χαρά.
Αυτό που μας πρότειναν κάτοικοι της περιοχής , πρώτα απ’ όλα, ήταν να κάνουμε μια βόλτα κοντά στο ποτάμι και να ανακαλύψουμε τα όμορφα παλιά αρχοντικά, ανακαινισμένα ή όχι, με τις ωραίες πόρτες, δείγματα νεοκλασικής και μακεδονικής αρχιτεκτονικής. Όπως ήταν φυσικό, ακολουθήσαμε τις συμβουλές των απλών ανθρώπων που γνωρίζουν καλύτερα την πόλη και αφεθήκαμε στην εμπειρία της δικής μας ματιάς για να την απολαύσουμε. Πηγαίνοντας προς τις όχθες του ποταμού γυρίσαμε το βλέμμα μας προς τα επάνω και αντικρίσαμε το λόφο του Άγιου Παντελεήμονα, σημάδι για την πόλη. Πρώτον, γιατί η πράσινη ομορφιά του σε κάνει να νομίζεις ότι βρίσκεσαι στην Ελβετία· δεύτερον, γιατί εκεί υπάρχει η ιστορική αναφορά της πόλης με τις αρχαιολογικές ανασκαφές που έχουν γίνει· τρίτον, γιατί, απ’ ό,τι μας είπαν οι ντόπιοι, έχει καταπληκτικές ορεινές διαδρομές για τους φυσιολάτρες και, τέταρτον, γιατί την ώρα που σουρούπωνε, ο μεγάλος σταυρός που έχει χτιστεί στην κορυφή του έλαμψε και όταν νύχτωσε φαινόταν –για να χρησιμοποιήσω την έκφραση της ιστοσελίδας της πόλης της Φλώρινας– «σαν να αιωρείται στον ουρανό».
Η μικρή βόλτα της ημέρας έμελλε να τελειώσει με τον καλύτερο τρόπο. Μας πρότειναν πολλά εστιατόρια και πολλές ταβέρνες. Εμείς, απ’ όλες αυτές τις προτάσεις, τυχαία επιλέξαμε τον «Αποσπερίτη», ένα συμπαθέστατο εστιατόριο. Αφού δοκιμάσαμε το ντόπιο τσίπουρο και τυρί, περάσαμε στα πιο διάσημα τοπικά προϊόντα, τις πιπεριές Φλωρίνης, τα φασόλια και φυσικά τα περίφημα κόκκινα κρασιά της Φλώρινας. Ο σερβιτόρος του μαγαζιού μας πρότεινε να δοκιμάσουμε και κάτι που δεν το είχαμε δει πουθενά αλλού, κάτι εξαιρετικούς στη γεύση γιαουρτοκεφτέδες. Είναι μερικές φορές αυτή η αίσθηση του διαφορετικού που σε κάνει να αναλογίζεσαι τα πιο απλά πράγματα ως πολύ σημαντικά. Λίγο η άνοιξη, λίγο το ποτάμι, λίγο οι καλές γεύσεις, λίγο το καλό κρασί, λίγο η καλή παρέα μας έκαναν να αφεθούμε στο χρόνο των διακοπών.
Καλό σας ταξίδι.
σ.σ Την παραπάνω ανάρτηση την αφιερώνω στην καλή συνάδελφο Σοφία Τσαχιρίδου.
Σούρουπο στη Φλώρινα
Σούρουπο στη Φλώρινα
